UFO-monument

In Lotenhulle loont het de moeite om eens naar boven te kijken … In 1955 merkten mensen vijf vliegende schotels op boven de E5 (de toenmalige naam van de E40). Tussen het fietspad en de rijweg op de hoek van de Steenweg op Deinze met de Eikenlaan staat het eerste UFO-monument van België.

Ufo-melding

Het Aalterse college van burgemeester en schepenen ontving in het voorjaar van 2004 een schrijven van Marin Vandercruyssen, waarin hij beweerde dat hij in 1955 vijf ufo's had gezien langs de Steenweg op Deinze in Lotenhulle. Het college nam dit in eerste instantie niet serieus en had een nogal smalende reactie op het bericht. Het gemeentebestuur besloot dat toenmalig eerste schepen van Aalter Dirk De Smul, als geboren en getogen Lotenhullenaar, deze zaak mocht onderzoeken.

Vandercruyssen werd uitgenodigd op het gemeentehuis van Aalter. In een niet te stoppen woordenvloed en overtuigd van zijn gelijk, deed hij zijn verhaal uit de doeken bij schepen De Smul.

Getuigenis van Marin over 21 juli 1955

De toen 18-jarige paracommando Marin Vandercruyssen zat achterop een motor, bestuurd door zijn vader. Ze vertrokken 's morgens vanuit Oudenaarde richting de kust en omstreeks 9.00 u bereikten ze Lotenhulle. Bij het verlaten van de dorpskern werd hun aandacht getrokken door een groepje mensen, die aandachtig naar de lucht stonden te turen. Ze parkeerden de motor langs de kant van de weg en vervoegden zich bij de omstaanders.

Rechts van hen boven de velden, ongeveer waar de E5 ligt, zagen ze vijf zilveren schijven in formatie zweven. Drie vooraan en twee achteraan, net als het logo van de Olympische Spelen, met naar schatting elk een diameter van 100 meter. Geruisloos vlogen ze van oost naar west met dezelfde gracieuze traagheid als van een zeppelin. In een mum van tijd stond daar een dertigtal personen naar het schouwspel te kijken. Meer dan tien minuten lang bleven de schotels over de E5 hangen. En dan plots werden de schijven heel klein en in een oogwenk waren ze weg. 

Wanneer het schouwspel gedaan was waren er ongeveer een dertig-tal toeschouwers op de plaats aanwezig, maar er heerste een totale stilte. Deze stilte werd doorbroken wanneer Marin riep: "Dat waren zeker vliegende schotels"! Niemand van de omstanders kon verklaren wat ze gezien hadden, maar Marin had meteen door dat het UFO's waren. Hij was toen al gepassioneerd door sterrenkunde en als paracommando wist hij alles over vliegtuigen. Hij zou het meteen gemerkt hebben als het speciale legervliegtuigen waren. Dat het ging om echte vliegende objecten leidde hij af uit hoe het zonlicht scheen op de schijven. Aan een ronde schijf is geen voor- of achterzijde. De bolle schijven waren goed belicht aan de rechterzijde met een duidelijke schaduw aan de linkerzijde.

Een gedenksteen als symbool van openheid

De Smul vond een tweede getuige in de gevestigde dorpswaarde 'Meester Pol', een voormalig onderwijzer en betrouwbare bron, die bevestigde in 1955 de vijf ufo's gezien te hebben.

Tijdens het college van burgemeester en schepenen op 10 mei 2004 gaf De Smul aan dat het verhaal in Lotenhulle daadwerkelijk bevestigd wordt, dus dat er wel iets van waar moet zijn. De knoop werd die dag doorgehakt: de gedenksteen wordt een feit.

De Smul expliceerde achteraf tegen de plaatselijke pers: "Wij geloven Vandercruyssen. Wij bestaan toch ook. Waarom zou er in de gigantische kosmos dan geen ander ontwikkeld leven kunnen zijn?"

Huldiging monument

Op 2 juli 2004 werd het monument plechtig ingehuldigd op de hoek van de Steenweg op Deinze met de Eikenlaan. De neerlegging gebeurde niet toevallig op 2 juli, want die dag is het Wereld-Ufo-dag, wat zijn oorsprong kent in de Verenigde Staten.

Op het monument stond de volgende tekst. “Marin Vandercruyssen Para commando zag hier op 21 juli 1955 vijf UFO’s boven E40 zweven samen met 20 getuigen +/- 10 min lang in Lotenhulle. www.ufo.be BUFON. Middenin de tekst staan vijf ovalen die de vliegende schotels voorstellen en rechts bovenaan staat een foto van de jonge paracommando Vandercruyssen.

Restauratie van het UFO-monument

In 2024 werd vastgesteld dat het monument zich in een slechte staat bevond en dat een restauratie noodzakelijk was, om het monument te vrijwaren voor de toekomst. Aangezien Marin overleden is op 6 november 2020 en zijn vzw Belgisch UFO-Netwerk (BUFON) niet verdergezet is na zijn dood, werd beslist om de verwijzing naar de opgeheven vereniging en bijhorende website te vervangen door de datum van de inhuldiging. Op 4 februari 2025 waren de restauratiewerkzaamheden voltooid.

Opnieuw trok het mysterie de aandacht van media zoals Man Bijt Hond. Dit keer wijdden ze uitgebreid aandacht aan het fenomeen en legden ze de link met De Belgische UFO-golf van 1989-1991. In die periode werden er honderden meldingen gedaan van driehoekige, stille objecten met lichten, waaronder in de regio Aalter–Nevele–Eeklo. De Belgische luchtmacht startte onder leiding van Generaal-majoor Wilfried De Brouwer een officieel onderzoek. Het dossier wordt internationaal als belangrijk beschouwd, onder meer door de betrokkenheid van de luchtmacht en de vele getuigenissen. Belgische ufologen Julien Weverbergh en Bart Uytterhaegen wijzen erop dat, ondanks betrouwbare radar- en ooggetuigenverslagen, de oorsprong van de objecten onbekend blijft en het fenomeen zich moeilijk laat verklaren.

Was wat in Lotenhulle in 1955 gebeurde misschien een voorbode van wat later in ons Aalters luchtruim verscheen?

Media

Het verhaal van Marin Vandercruyssen en het feit dat hij een gedenksteen in Lotenhulle mocht plaatsen, trok de aandacht van verschillende kranten alsook de programmamakers van het VRT-magazine Afrit 9. 

Bekijk hieronder de uitzending.

RETRO: UFO in Lotenhulle | UFO gesignaleerd in Lotenhulle, Oost-Vlaanderen, Belgium! Marin Vandercruysse herbeleeft zijn buitenaardse ervaring in Afrit 9, op 23 februari 2004 #retro | By Radio 1 | Facebook

Bekijk hier ook de uitzending van Man Bijt Hond: Man bijt hond - dinsdag 25 maart 2025 om 19:48 | VRT MAX

Bekijk hiernaast enkele tekeningen gemaakt door Sam Corijn, voor zijn kunstproject 'Ongeveer Zo Iets' geïnspireerd door de getuigenis van Marin.

Bibliografie: